Excursie naar Den Haag op 2 oktober 2025
De bus vertrok al om 8.00 uur vanuit Bakel, maar vanwege het drukke verkeer duurde de reis naar Den Haag toch nog erg lang. Uiteindelijk bereikten we na ongeveer drie uren de Tweede Kamer en daar werden we onderworpen aan een zorgvuldige controle. Iedereen werd gefouilleerd en alle bagage moest in lockers worden opgeborgen De ontvangst door Inge van Dijk, ons plaatselijk Tweede Kamerlid, maakte veel goed. Zij vertelde ons in een duidelijk verhaal, welke werkzaamheden zij als Kamerlid moest verrichten. Daardoor is zij net zoals vele andere Kamerleden gedwongen om in Den Haag nog een extra woning te betrekken. Daarna luisterden we naar een boeiend verhaal van een van haar medewerkers over de staatkundige geschiedenis van Nederland en waarom juist in Den Haag de regering gevestigd werd en dus niet in het veel grotere Amsterdam. En over het begrip links en rechts in de politiek. Tenslotte mochten we nog even een blik werpen op de gang van zaken in de Tweede Kamer.
Daarna reden we met onze bus naar het Oranjehotel in Scheveningen. Het is een enorm complex , waar nu een Penitentiaire Inrichting gevestigd is, waar bijvoorbeeld Milosevic en Mladic gevangen zitten. Maar een deel daarvan is nu een museum en vertelt hoe de nazi’s in de periode van 1940-1945 het gebouw gebruikten als Duitse politiegevangenis, spottend het Oranjehotel genoemd. Voor vele gevangenen is het Oranjehotel het begin geweest van een lange en onzekere tocht langs concentratiekampen. Een deel werd gefusilleerd op de nabijgelegen Waalsdorpervlakte. Het museum geeft op indrukwekkende wijze weer hoe vernederend het verblijf in de gevangenis was.
De cellen zijn kleiner dan gebruikelijk , 1.90 meter breed en 3.70 meter lang. In de cel staat een bed ,een krukje en een klaptafeltje en aan de muren een houten plank en een kapstokje. Geen echte toilet maar een ton, die eenmaal per dag geleegd werd. Hier verbleven soms vier gevangenen tegelijk waarbij het bed beurtelings en alleen s’nachts beslapen mocht worden. Het regiem van de Duitsers was zeer streng en vernederend en sadisme en marteling waren aan de orde van de dag. Wonderlijk zijn de verhalen over de gevangenen, die er toch in slaagden om contact te onderhouden met elkaar door codetekens tegen de muren of uitwisseling van briefjes tijdens het luchten op de binnenplaats.
Na de bevrijding op 5 mei 1945 wordt de gevangenis een verblijfplaats voor politieke delinquenten, die hebben gecollaboreerd met de Duitsers. Een van hen was Anton Mussert , de leider van de NSB. Hij krijgt de doodstraf en wordt op de Waalsdorpervlakte gefusilleerd.
Tijdens de lange tocht naar huis was het stilletjes in de bus. Het was dan ook een imponerende dag.
Foto’s staan op de website onder fotogalerij.